O Tangaraño é unha rocha xigantesca, un típico túmulo granítico de moitos metros de diámetro.

No Monte de San Bieito de Cova do Lobo, en San Lourenzo de Piñor, atópase unha rocha que serve de miradoiro excepcional sobre a cidade de Ourense e que é moi visitada durante a romaría de San Bieito de Cova do Lobo. O Tangaraño é unha pedra xigantesca, un típico túmulo granítico de moitos metros de diámetro asentado enriba doutras rochas, para poder pasar por debaixo dela agachados. No seu interior, nunha esquina, hai unha pequena cavidade na rocha que sempre se enche de auga. Crese que ten propiedades curativas, especialmente para as enfermidades da pel: verrugas, tumores, bocio, feridas e raquitismo nos nenos (unha enfermidade coñecida como tangara). Lenda Tres mulleres teñen que pasar os nenos enredados polo burato da Pedra de Tangaraño. Quitanlle a roupa vella ao neno e pásano dende fóra ao interior da rocha que está enriba da poza de auga. Despois visten ao neno con roupa nova, abandonando as que alí levaba, facendo tiras coa roupa vella e deixándoas atadas ás pólas camiño do templo. O nome de San Bieito de Cova do Lobo provén da crenza de que o propio San Bieito Fuxía por aquelas montañas e escondeuse nunha cova do lobo. No Monte de San Bieito de Cova do Lobo, en San Lourenzo de Piñor, atópase unha rocha que serve de miradoiro excepcional sobre a cidade de Ourense e que é moi visitada durante a romaría de San Bieito de Cova do Lobo. O Tangaraño é unha pedra xigantesca, un típico túmulo granítico de moitos metros de diámetro asentado enriba doutras rochas, para poder pasar por debaixo dela agachados. No seu interior, nunha esquina, hai unha pequena cavidade na rocha que sempre se enche de auga. Crese que ten propiedades curativas, especialmente para as enfermidades da pel: verrugas, tumores, bocio, feridas e raquitismo nos nenos (unha enfermidade coñecida como tangara). Lenda Tres mulleres teñen que pasar os nenos enredados polo burato da Pedra de Tangaraño. Quitanlle a roupa vella ao neno e pásano dende fóra ao interior da rocha que está enriba da poza de auga. Despois visten ao neno con roupa nova, abandonando as que alí levaba, facendo tiras coa roupa vella e deixándoas atadas ás pólas camiño do templo. O nome de San Bieito de Cova do Lobo provén da crenza de que o propio San Bieito Fuxía por aquelas montañas e escondeuse nunha cova do lobo.